Op zondag 3 juni j.l. waren we uitgenodigd om samen met familie, vrienden en kennissen, te vieren dat Toos 50 jaar geleden met Bert is getrouwd. En Bert met Toos. Toevallig waren ze die dag op dezelfde plaats. Op ’t zelfde uur. Kwam dus goed uit.

In ’t paviljoen van ’t Witven kregen we ’n welkomstdrankje nadat we het bruidspaar onze gelukwensen hadden overhandigd, met bloemen en enveloppen van Wel en Wee. En in afwachting van wat komen ging, kwamen we niets te kort. ’t  Was bovendien lekker weer, wat de feestvreugde alleen maar verhoogde.

Om een uur of half vijf hebben we samen met Grensgeval, ook een kapel waar Bert lid van is, gezamenlijk en om beurten, enkele liederen gespeeld, die , gezien de reacties van de aanwezigen, in goede aarde vielen. Kwam ook omdat Bert zelf meespeelde. Luister maar door hier op te klikken.

Na afloop van het muzikale gedeelte, werd ons verzocht plaats te nemen, waarop men ons een “walking dinner” voorschotelde. Met tussenposes kregen we van allerlei lekkers aangeboden, ver boven het niveau van ‘”dagelijkse kost”. Dat was dus genieten geblazen en zij, van ons,  die er niet bij aanwezig konden zijn, hebben wat gemist.

Hierbij vielen de vieringen van hun koperen, kristallen, porseleinen en zilveren  bruiloften in het niet. We waren daar trouwens niet bij toen, maar de “gouwe bruiloft”van Toos en Bert Melis, op 3 juni 2018, zullen we nie gauw vergète. Bedankt vur dè schon fistje.